Jak zrobić kawę w kawiarce

Sam bardzo często porównuję kawę do wina, że owocowy bukiet, że złożoność, że długa końcówka. Wszystko to prawda, ale pijącym wino jest jednak ciut łatwiej. Wystarczy otworzyć butelkę, czasem dać trochę czasu, by wino pooddychało, nalać do kieliszka i wypić. Mamy gwarancję, że napijemy się dokładnie tego samego, co wymyślił włoski czy hiszpański winiarz z Sycylii bądź Navarry. Z kawą jest trudniej.


   

Nawet jeśli mamy dobrą jakościowo arabikę,  może być nieświeża, nawet jeśli mamy świeżo paloną, możemy ją nieodpowiednio zmielić, nawet jeśli dobrze zmielimy, możemy źle zaparzyć. Krótko mówiąc, kawę można zepsuć na każdym etapie pasjonującego wyścigu od ziarenka do filiżanki. Nietrudno wypaść z trasy. Wystarczy jednak trochę wiedzy i ćwiczeń praktycznych, by dotrzeć do mety w czołówce. Pisałem już o espresso, dzisiaj pora na tzw. mokę lub jak kto woli, kawiarkę. 

Żeby napić się dobrego naparu z kawiarki musimy do niej wrzucić naprawdę świeżo paloną kawę – najlepiej nie starszą niż tydzień, góra dwa. Ekspres ciśnieniowy poradzi sobie z kawą spaloną nawet trzy tygodnie wcześniej, kawiarka niestety już nie. Najlepiej, żeby była to kawa o stosunkowo dużej słodyczy (polecam Brazylię Fazenda Chapada, Gwatemalę Los Pinos, Kostarykę San Francisco, Etiopię Kayon Mountain). W związku z dość długim czasem ekstrakcji i wysoką temperaturą, która jej towarzyszy, kawa przygotowana w kawiarce często ma gorzki posmak, a wybór odpowiednich ziaren to pierwszy warunek, by temu przeciwdziałać.

Po drugie, kawę trzeba odpowiednio zmielić – drobniej niż do dripa, czy,  jak pewnie wolałby profesor Miodek, ekspresu przelewowego, ale grubiej niż do ekspresu ciśnieniowego. Po zmieleniu kawa powinna dać na palcach wrażenie podobne do kryształków cukru. Jeśli zmielicie kawę za drobno, w filiżance zrobi się bardzo gorzko, bo woda zbyt długo będzie się przesączać przez kawę.

pamiętajcie, żeby usunąć wszystkie drobiny kawy z brzegów sitka

I trzecia ważna rzecz, nie kupujcie żadnych podróbek czy innej chińskiej tandety. Kawiarki nie są drogie, już za kilkadziesiąt złotych możecie mieć oryginalną, aluminiową lub stalową kawiarkę Bialetti, która posłuży wam wiele lat, a smak kawy będzie o dwa nieba lepszy (polecamy nasz ulubiony klasyczny model, produkowany we Włoszech, kupicie go tutaj). Jeśli spełnicie te trzy warunki, dalej macie z górki. 

Nalewamy wody do zbiornika do wysokości nieco poniżej zaworka, ładujemy świeżo zmieloną kawę na sitko (koniecznie do pełna), wyrównujemy ją, ale w żadnym razie nie ubijamy i oczyszczamy palcem krawędź sitka, by nie zostały tam drobinki kawy (bo drogocenne ciśnienie uleci) Potem dokręcamy mocno górną cześć i stawiamy na palnik (średni płomień jeśli macie gaz, jeśli kuchenkę elektryczną, to 4-ka, albo 5-tka w 6-cio stopniowej skali). Potem przez trzy minuty możemy się spokojnie pogapić na drzewa za oknem, lub, jeśli mamy mniej szczęścia, na nieposprzątane balkony sąsiadów. Jeśli odpowiednio zmieliliście kawę, gdzieś miedzy 3-cią, a 4-tą minutą kawa zacznie się przesączać do górnego zbiorniczka.

kawa zaczyna przelewać się do dzbanka, widoczny osad na kawiarce to rzecz zupełnie normalna

Od tej chwili musicie być czujni i szybcy jak Chuck Norris w latach swej świetności. Kawiarkę trzeba zdjąć z palnika natychmiast gdy usłyszycie pierwszy odgłos bulgotania (jeśli podniesiecie wtedy wieczko, zobaczycie jak spokojnie płynący strumień kawy zamienia się w tryskającą fontannę).

za chwilę trzeba zdjąć kawiarkę z ognia

Nie wystarczy przestawić pokrętła kuchenki na zero. Chodzi o to, by błyskawicznie zahamować proces ekstrakcji – inaczej kawa będzie miała gorzko-przypalony smak. Niektórzy ortodoksi w tym celu owijają swoje kawiarki ręcznikiem umoczonym w zimnej wodzie - możecie spróbować. Dużo bezpieczniej od razu przelać kawę do filiżanki, a jeśli będzie za mocna (a mocna będzie), rozcieńczyć przegotowaną wodą. Proces ekstrakcji nie powinien trwać więcej niż 5 minut, jeśli trwa dłużej, następnym razem trochę grubiej zmielcie kawę. I jeszcze jedna ważna rzecz - kawiarek się nie myje detergentami – wystarczy przepłukać wodą i osuszyć. Charakterystyczny osad  jest jak najbardziej pożądany – kawa z takiej kawiarki  ma bardziej szlachetny smak.

Tak, wiem, łatwiej zrobić zalewajkę, albo włożyć nabój, saszetkę, czy jak to tam zwą,  do kawowego automatu. Ale prawdą jest też (i nie chodzi mi tylko o kawę), że aby było naprawdę przyjemnie , trzeba się najpierw odrobinę wysilić. 

Polecam także post "Jaka kawa do kawiarki"